SAP HANA veya Oracle back ends gibi büyük bir VM gerektiren veritabanı uygulamalarını, GPU kaynaklarını kullanan AI/ML veya zamanlama bilgilerine ayrıntılı erişim gerektiren gecikmeye duyarlı uygulamaları çalıştırıyor olsun, büyük ve yüksek performanslı uygulama gereksinimleri büyümeye devam ediyor.

vSphere 7, kurumsal uygulamaların ihtiyaçlarını karşılamak için Distributed Resource Scheduler (DRS), vMotion ve Assignable Donanım için büyük iyileştirmeler sunmaktadır.

Resim-1

Improved DRS: Artık verimli kaynak tahsisi ve workload migrate için iş yükü merkezli bir yaklaşım kullanan geliştirilmiş DRS, ESXi host’ta kullanımına daha az odaklanır ve VM koşuluna öncelik verir, sanal makinenizin ne kadar “mutlu” olduğunu düşünün.:)
VM DRS puanı her dakika hesaplanarak vSphere’in çok daha ayrıntılı bir kaynak optimizasyonu sağlamasına olanak tanımaktadır.

Large Application vMotion: vSphere yöneticileri, vSphere’in vMotion yeteneğini SAP HANA ve Oracle back ends gibi büyük iş yüklerine genişletebilir. Önceden, bu iş yükleri, geçiş aşamasında daha uzun bir süre gerektiriyordu. vSphere 7 ve yalnızca iş yükü tarafından istenen dataları aktarmak için büyük ölçüde geliştirilmiş vMotion mantığı ile, large workload süresi önemli ölçüde azaldı.

Assignable Hardware: vSphere 7 ile vSphere yöneticileri, desteklenen GPU’lara sahip AI/ML uygulamaları için verimli hızlandırılmış hardware pools sağlayabilir. Atanabilir Donanım artık bu VM açıldığında (ilk yerleştirme), böyle bir cihaza sahip bir ESXi host bulmak, o cihazı talep etmek ve VM’yi o host’a kaydetmek için DRS ile etkileşime girecektir. Bir host arızası varsa ve vSphere HA devreye girerse, Assignable Hardware, o VM’nin gerekli donanımın mevcut olduğu uygun bir host’ta yeniden başlatılmasına da izin vermektedir.

Precision Time Protocol (PTP): vSphere 7, milisaniye düzeyinde zaman doğruluğuna ihtiyaç duyan uygulamalar için yazılım zaman damgası tabanlı PTP desteği sunar.

Resim-2

Virtual Per-VM EVC

vSphere daha önce cluster çapında bir öznitelik olarak Enhanced vMotion Compatibility (EVC) uygulamıştır , çünkü cluster genelinde bir sanal makineyi geçirme konusunda belirli varsayımlarda bulunabilirsiniz, (örneğin, işlemci tüm ESXi host’lar ile aynı olmasa bile, EVC hala çalışıyor). Ancak bu politika, vCenter esxi host’larda veya vSphere cluster arasında geçiş yapmaya çalıştığınızda sorunlara neden olabilir. VM başına EVC uygulanarak, EVC modu, cluster önyüklendiği belirli işlemci nesli yerine VM’nin bir özniteliği haline gelir.

Resim-3

VM sanal makinalarınızı HW  yükseltin. Ancak yükseltmeden önce  snapshot almayı unutmayın, daha da garanti olması istiyor iseniz backup almanızı tavsiye ederim.

Resim-4

Persistent Memory (PMEM)

DRAM hızına sahip, ancak içeriği güç döngüleri aracılığıyla tutan bir tür kalıcı DRAM’dir (NVDIMM). NAND flash ve DRAM arasında yer alan ve daha hızlı performans sağlayan yeni bir katmandır.

vSphere, persistent memory erişim için iki modu destekler:

• vPMEMDisk – NVDIMM kapasitesini bu teknolojiden yararlanmak için guest işletim sistemi değişikliği gerektirmeyen yerel bir esxi datastore olarak sunar.

• vPMEM – NVDIMM kapasitesini yeni bir sanal NVDIMM aygıtı aracılığıyla sanal makineye sunar. Guest işletim sistemleri onu doğrudan bir blok cihazı olarak veya DAX modunda kullanır.

Bu çizelge, Sysbench’in MySQL karşılaştırma ölçütü kullanılarak çalıştırılan bir performans testinin sonucunu gösterir. Karşılaştırma, bir MySQL iş yükünün verimini ve gecikmesini ölçer.

Mavi çubuklar, saniyede işlem olarak ölçülen verimi gösterir. Yeşil çizgi, milisaniye cinsinden 95. yüzdelik dilim olarak ölçülen gecikmeyi gösterir.

Sanal PMEM’in, standart SSD teknolojisine göre 1,8 kata kadar daha iyi verim ve 2,3 kat daha iyi gecikme süresi ile performansı artırabildiğini görmüş oluyoruz.

Resim-5

Özellikle birden çok physical processor or memory node boundaries  kadar büyük olan sanal makinelerin right-sizing için  vCPU’lar, pCPU’lar, Core Per Socket, NUMA (pNUMA ve vNUMA) gibi terimlerden bahsedeceğim.

Resim-6

vSphere sürümünden bağımsız olarak optimal bir vNUMA topolojisi ve performansı sağlamak için bir VM’nin çift soketli, 10 çekirdekli bir fiziksel host’a nasıl yapılandırılabileceğini (gerektiğini) özetlemektedir.

Resim-7

1.CPU : Bu, guest işletim sistemine sunulan toplam vCPU sayısıdır (20)

2.Cores Per Soket : Bu değer 1(varsayılan) ise tüm CPU’lar tek per işlemciler olarak sunulur.

Çoğu VM için varsayılan değer tamamdır, ancak bu değeri artırmayı düşünmeniz gereken durumlarda vardır.

3.Sockets: Bu, yapılandırılabilir bir değer değildir; yalnızca CPU’s bölünen sayıdır.
Cores per Socket: bu örnekte, 20 / 10 = 2.

4.CPU Hot Plug: CPU Hot Add olarak da bilinir , bu “anında” (guest açıkken) daha fazla CPU eklemeye izin veren bir onay kutusudur. VM’nizi baştan doğru boyutlandırdıysanız, vNUMA’yı devre dışı bırakmanın en büyük dezavantajı olduğu için bu özelliği etkinleştirmemelisiniz.

Resim-8